Μόνο από το ποιοι πανηγυρίζουν από την εξέλιξη της παράδοσης του Ελληνικού και του σχεδιασμού που υπάρχει για αυτό, μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Ας δούμε λοιπόν, ποιοι πανηγυρίζουν και γιατί;
-
Πανηγυρίζει η LAMDA που υπολογίζει έσοδα 450 εκατ. ευρώ μέχρι τα τέλη του 2023, μόνο απ’ την προπώληση των πολυτελών κατοικιών, τουλάχιστον 15 εκατ. ευρώ ετησίως απ’ την εκμετάλλευση του καζίνο και πολλά επιπλέον απ’ τα εμπορικά κέντρα, τους χώρους γραφείων, τη μαρίνα και το σύνολο των εγκαταστάσεων που θα εκμεταλλευτεί.
-
Πανηγυρίζουν οι τραπεζίτες, οι κατασκευαστές, οι μεγαλέμποροι, οι βιομήχανοι, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι καζινάρχες και κλινικάρχες που υλοποιούν τα κερδοφόρα σχέδιά τους στο επενδυτικό σχέδιο των 8 δισ. ευρω.
-
Πανηγυρίζει συνολικά η άρχουσα τάξη με το πολιτικό της προσωπικό, που προωθεί έναν απ’ τους στρατηγικούς της στόχους, δηλαδή την αναβάθμιση της Αττικής σε τουριστικό προορισμό υψηλού επιπέδου απ’ το Σούνιο στον Πειραιά και μέχρι το κέντρο της Αθήνας.
Όμως αυτά τα κέρδη δεν θα «πέσουν από τον ουρανό».
Τα κέρδη προκύπτουν μόνο απ’ το ξεζούμισμα των εργαζόμενων, την αύξηση της εκμετάλλευσης.
Ενισχύονται από τις κρατικές επιδοτήσεις, τις φοροελαφρύνσεις του κεφαλαίου, τις εκπτώσεις στην προστασία του περιβάλλοντος.
Και αυτές οι κρατικές επιδοτήσεις βγαίνουν από τη φορολεηλασία του λαού. Είναι αποκαλυπτικό το στοιχείο που ανέδειξε για άλλη μια φορά η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού, όπου το 95% των φορολογικών εσόδων το επωμίζονται οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα και μόλις το 5% οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Γνωρίζουμε τους όρους εργασίας που ήδη βιώνουν οι εργαζόμενοι των κατασκευαστικών ομίλων (AVAX, INTRAKAT) στο εργοτάξιο του Ελληνικού: ανεξέλεγκτη εντατικοποίηση με χαμηλούς μισθούς, 7ήμερη εργασία χωρίς ρεπό, 12ωρη δουλειά χωρίς πληρωμή υπερωριών και ελαστική εργασία με το μπλοκάκι για τους μισθωτούς μηχανικούς.
Έχουμε ήδη πλούσια αρνητική πείρα απ’ το «θαύμα» της τουριστικής «βιομηχανίας» όλη την περασμένη δεκαετία, όπως και τη φετινή χρονιά.
Οι εργαζόμενοι στον τουρισμό και τον επισιτισμό γνωρίζουν στο πετσί τους πως προκύπτουν τα κέρδη των όμιλων στον τουρισμό πολυτελείας, στα πεντάστερα ξενοδοχεία και τις βίλες. Με άθλιες συνθήκες δουλειάς, με ευέλικτες εργασιακές σχέσεις και ξεζούμισμα μέχρι τελικής πτώσης.
Τι έχουν να περιμένουν οι μικροί επαγγελματίες στο εμπόριο και τον επισιτισμό; Στη συρρίκνωση του εισοδήματός τους, την εξαντλητική δουλειά και Κυριακές, το φόρτωμα χρεών και την απειλή πλειστηριασμών και κατασχέσεων, η πίεση του ανταγωνισμού με τα εμπορικά κέντρα στην Ποσειδώνος και τη Βουλιαγμένης, καθώς και η άνοδος του κόστους της επαγγελματικής στέγης και της φορολόγησης των ακινήτων.
Τι θα κερδίσουν από όλα αυτά οι κάτοικοι της περιοχής; Θα πληρώνουν είτε με «ανταποδοτικά τέλη», είτε ως χρήστες για τη συντήρηση και πρόσβαση στις υποδομές. Θα αυξηθούν κι’ άλλο τα ενοίκια και η φορολογία των σπιτιών τους, γιατί αυτοί είναι οι νόμοι της αγοράς και του κέρδους, που όλα τα αστικά κόμματα έχουν για θεό τους. Θα ακριβύνει κι άλλο η ζωή την ώρα που θα κλείνουν ή θα απομακρύνονται τα μικρομάγαζα των περιοχών. Θα ζουν με την αγωνία να μεγαλώνουν τα παιδιά τους δίπλα στο καζίνο που «ανθεί» η σαπίλα του κόσμου της αδικίας, η ναρκωκουλτούρα, τα σάπια πρότυπα για τη νεολαία μας, και άλλες «κοινωφελείς» δραστηριότητες.
Το ΚΚΕ καλεί το λαό να αναλογιστεί πως φτάσαμε ως εδώ.
Το Ελληνικό αποτελεί «εμβληματικό» παράδειγμα που δείχνει περίτρανα ότι δεν υπάρχει «μικρότερο κακό» στην επιλογή αντιλαϊκού διαχειριστή, στην επιλογή του κόμματος που θα αναλάβει την αστική διακυβέρνηση.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια τρεις διαδοχικές αστικές κυβερνήσεις εκπλήρωσαν «ευλαβικά» τις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Έστρωσαν το έδαφος για το σχεδιασμό στο Ελληνικό. Νομοθέτησαν το ειδικό «δίκαιο» της επένδυσης, με στόχο τη θωράκιση της κερδοφορίας της LAMDA και των υπόλοιπων επιχειρηματικών ομίλων.
Η κοινή τους στάση, αναγνωρίστηκε από τον ίδιο τον μεγαλομέτοχο Λάτση της LAMDA. Δεν ήταν τυχαίο που ευχαρίστησε δημόσια τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας πως “το έργο του Ελληνικού ένωσε τρεις κυβερνήσεις και τρεις αυτοδιοικήσεις” που ξεπέρασαν όλα τα «εμπόδια» για την επένδυση… Δεν ήταν τυχαίο που έκανε ιδιαίτερη μνεία στην κυβέρνηση Σαμαρά, Τσίπρα και Μητσοτάκη.
Παρά τις όποιες σημερινές αντιπολιτευτικού χαρακτήρα «κορόνες» του ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί να κρυφτεί η πραγματικότητα του αυτουργού στο έγκλημα παράδοσης του Ελληνικού στους ομίλους, στερώντας το χώρο από το λαό της περιοχής και της Αττικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν το 2015 ως αντιπολίτευση πρότεινε να χρηματοδοτηθεί η συντήρηση και λειτουργία του Μητροπολιτικού πάρκου από ανταποδοτικές χρήσεις.
Ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν κατάργησε το ξεπούλημα της έκτασης αλλά «ξεκόλλησε» κάθε σοβαρό εμπόδιο για τη LAMDA: ιδιοκτησιακό καθεστώς, αρχαιολογικοί χώροι, εκσυγχρονισμός των χρήσεων γης για να επιτραπεί το Καζίνο μέσα στην πόλη, εκδίωξη των αθλητικών και λοιπών σωματείων κλπ.
Από κοινού η κυβέρνηση ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ υπερψήφισαν τη σύμβαση παραχώρησης της έκτασης, το Μάρτη του 2021, παρουσιάζοντας την επιλογή τους ως ψήφο σε μια «ευκαιρία» ανάπτυξης. Από κοντά το ΜΕΡΑ-25 που με δευτερεύουσες «διαφοροποιήσεις», συγκλίνει στη στήριξη των κερδοφόρων σχεδίων αρκεί να έχουν «πράσινο» πρόσημο.
Αντίστοιχα, οι δημοτικές αρχές Ελληνικού- Αργυρούπολης, Αλίμου και Γλυφάδας, όπως και οι δημοτικές παρατάξεις όλων των αστικών κομμάτων, διατυμπανίζουν τα “οφέλη” για τους δήμους και πανηγυρίζουν για τα μόλις 235 στρέμματα που δίνονται σαν «αντισταθμιστική παραχώρηση»- στάχτη στα μάτια του λαού στους όμορους δήμους
Δηλαδή, το σύνολο των φορέων του αστικού κράτους, κυβερνήσεις, τοπικές διοικήσεις και κρατικές υπηρεσίες, «εργάστηκαν» για την ιδιωτικοποίηση – παραχώρηση της έκτασης, προβάλλοντας τη διευκόλυνση της κερδοφορίας των ομίλων σαν όρο για να χρηματοδοτηθούν τα λεγόμενα «αντισταθμιστικά οφέλη», όπως το κτήριο ΑμεΑ που πλασάρονται ως «καθρεφτάκια για ιθαγενείς», και τα οποία διόλου τυχαία είναι τα πρώτα που παραδίδονται με στόχο την απόσπαση της συναίνεσης από το λαό.
Η δήλωση του δρ. Λάτση ότι το έργο θα μπορούσε να είναι «είτε κρατικό με ιδιωτικές νησίδες, είτε ιδιωτικό με κρατικές νησίδες» είναι η απόλυτη επιβεβαίωση πως όποιο «μείγμα» διαχείρισης επιλέγεται κάθε φορά στα πλαίσια του σημερινού δρόμου ανάπτυξης, υπηρετεί με συνέπεια και σταθερότητα την κερδοφορία των ομίλων και είναι ασυμβίβαστη με τα εργατικά- λαϊκά δικαιώματα.