Της Νίκης Ζορμπά
Ως αέρα στα “πανιά” του βλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ το πρωθυπουργικό δίλημμα εν όψει των εκλογών, “Μητσοτάκης ή Τσίπρας”, για περισσότερους από έναν λόγους:
Δίλημμα
Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται ο “φυσικός ηγέτης” της “προοδευτικής παράταξης”, του αντίπαλου δέους της Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, λήγοντας ησύχως, χωρίς να απαιτηθούν αχρείαστες για τη στρατηγική του εντάσεις, τον επ’ αυτού ανταγωνισμό με τον Νίκο Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ.
Σημειωτέον πως έναν χρόνο πριν, όταν οι εσωκομματικές διαδικασίες στο ΠΑΣΟΚ είχαν δώσει πολύ μεγάλη δημοσκοπική φόρα στον νεοεκλεγέντα αρχηγό του, υπήρξε προβληματισμός στην Κουμουνδούρου.
Έχει επιμελώς και απερίφραστα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώξει να απευθυνθεί με όρους “αντιμητσοτακισμού” στο εκλογικό σώμα, στη “μήτρα” των παλαιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ κυρίως, αλλά και στη μερίδα του συντηρητικού κοινού, επίσης, που δεν διάκειται θετικά απέναντι στον νυν πρωθυπουργό. Εξού και τα “φλερτ” με διάφορους –κεντροδεξιούς− πρώην βουλευτές και στελέχη που έχουν πάρει “άγριο” διαζύγιο από τη Ν.Δ. την τελευταία (σχεδόν) τετραετία.
Μετά τον Αύγουστο δε, οπότε και “έσκασε” το θέμα των παρακολουθήσεων, που είδε μόλις χθες (Παρασκευή) την κοινοβουλευτική του κορύφωση, με την καταψηφισθείσα (αναμενόμενα) πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας διέκρινε “χρυσή” ευκαιρία στην αξιοποίησή τους, υπερκερνώντας ακόμα και τον άμεσα ενδιαφερόμενο, Νίκο Ανδρουλάκη, σε αντικυβερνητικά ανακλαστικά.
Συμμαχίες
Όπερ και απέδειξε εμπράκτως την περασμένη Τρίτη, επισκεπτόμενος την ΑΔΑΕ και λαμβάνοντας επίσημες απαντήσεις για την παρακολούθηση από την ΕΥΠ του Κ. Χατζηδάκη και της ηγεσίας του στρατεύματος. Η αναγκαστική απουσία του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ από το Κοινοβούλιο, ένα αντικειμενικό έλλειμμα για το κόμμα, αφού από “μάχες” κορυφής, απουσιάζει ο αρχηγός του, εκ των πραγμάτων εμφανίζει τον Αλέξη Τσίπρα ως το μάχιμο αντιπολιτευτικό δέος απέναντι στη συντηρητική παράταξη και τον αρχηγό της.
Σε όλα τούτα, τα προφανή σε έναν βαθμό, εμφιλοχωρεί και ένας ακόμα παράγοντας: οξείες αντιδράσεις από έως τώρα πολιτικούς αντιπάλους του Αλέξη Τσίπρα (ο Ευ. Βενιζέλος για παράδειγμα) και άλλους κάθε άλλο πολιτικούς φίλους (συνταγματολόγοι κ.λπ.) απέναντι στους κυβερνητικούς χειρισμούς για τις υποκλοπές.
Μπορεί από καιρό η Κουμουνδούρου να διατρανώνει ότι δεν υπάρχει πια αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και πως αυτό ουσιαστικά τελείωσε στις εκλογές του 2019 με την “τιμωρία” του κόμματος στις κάλπες, αλλά οι πρόσφατες εξελίξεις είναι αυτές που οδηγούν την Κουμουνδούρου στη βαθιά πεποίθηση ότι ισχύει πλέον πως “ανήκει στο παρελθόν” και έχουν αλλάξει οι “συμμαχίες” στο πεδίο αυτό. Συμμαχίες που σφυρηλατήθηκαν στη βάση του διλήμματος “εντός ή εκτός Ε.Ε.”, στο δημοψήφισμα του 2015 (που θέλει και ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας να ξεχάσει) και στο τσαλαπάτημα του ΣΥΡΙΖΑ στους θεσμούς.
Είναι ευτυχής συγκυρία για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ (το εάν θα αποδειχθεί και ικανή να αλλάξει τους πολιτικούς συσχετισμούς υπέρ του είναι χωριστή υπόθεση) να βλέπει “πλαγιοκόπημα” κι από φιλελεύθερες, μετριοπαθείς φωνές, του κ. Μητσοτάκη για το θέμα των υποκλοπών. Ανέλπιστα του δίδεται η ευκαιρία, σε επικοινωνιακό επίπεδο τουλάχιστον, να επιχειρεί να εμφανίζει εαυτόν ως εγγυητή των θεσμών (παρά τις σφοδρές αντιδράσεις ουκ ολίγων).
Ευκαιρία την οποία με την ομιλία του στη Βουλή όχι μόνον δεν άφησε αναξιοποίητη, αλλά με έναν τρόπο εκμεταλλεύτηκε για να ομολογήσει ένα “άτυπο” mea culpa για τη διακυβέρνησή του και ταυτόχρονα ως “αυτοδέσμευση” για την επόμενη μέρα.
“Είναι υποχρέωση των δημοκρατικών δυνάμεων του τόπου (σ.σ. να σταθούν απέναντι στη Ν.Δ). Όχι για να τιμωρήσει, αλλά για να μην επιτρέψει σε καμία άλλη κυβέρνηση, σε κανέναν άλλο πολιτικό, να ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές της παραβίασης των συνταγματικών ελευθεριών και του Κράτους Δικαίου”.
Τελευταία –και ουδόλως έσχατη− επισήμανση από κομματικά στελέχη για τις τελευταίες εξελίξεις με την υπόθεση των παρακολουθήσεων και την ανοιχτή σύρραξη της κυβέρνησης με τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ, Χρήστο Ράμμο: “Καίγεται” (ή δυσχεραίνεται τουλάχιστον) η δυνατότητα για νέα προσπάθεια σύγκλισης του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ.
Πρόκειται για τους ίδιους συνεργάτες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι εκτιμούν πως, παρότι το όμορό τους κόμμα θα πιεστεί (έξωθεν ή έσωθεν) να συγκλίνει μετεκλογικά με τη Ν.Δ. (εάν επιβεβαιωθεί η δημοσκοπική εικόνα της πρωτιάς της “γαλάζιας” παράταξης), μια τέτοια επιλογή θα “εξαφανίσει” το ΠΑΣΟΚ.
Πέραν τούτων πάντως, επειδή στην Κουμουνδούρου έχουν συναίσθηση ότι το θέμα των υποκλοπών μπορεί να “ανακατεύει” το παιχνίδι των πολιτικών συμμαχιών αλλά όχι και της κάλπης, θα επιδιώξουν να αποφύγουν “μονοθεματική” προεκλογική ατζέντα. Αντιθέτως, έχουν σκοπό να περάσουν στην αντεπίθεση και στην οικονομία. Το πώς, πέραν των καταγγελιών για τα κυβερνητικά πεπραγμένα, θα φανεί προσεχώς.
* Αναδημοσίευση από το “Κεφάλαιο” που κυκλοφορεί